คนทุกคนจะต้องพลัดพรากจากของที่รักและคนที่เรารัก
เขาไม่พรากจากเรา เราก็พรากจากเขา ทั้งอาจจะจากเป็น คือตายจากกันทางจิตใจ หรือจากตาย
คนรักหรือเพื่อนรัก
ที่เราเห็นว่าดีที่สุด วันพรุ่งนี้อาจไม่เหมือนเดิมอีกแล้วก็เป็นได้
หรือคนที่เรามอบใจให้อย่างสุดจิตนั้น วันหนึ่งข้างหน้าอาจเป็นคนที่เราเกลียดที่สุดในชีวิตที่เป็นได้
วันนี้เราทานอาหารอร่อยวิเศษเลิศเลอ พรุ่งนี้เช้ามันก็เป็นขยะ บูดเน่า
สิ้นสูญไปตามกาลเวลา
ด้วยเหตุนี้
ชีวิตคนเราเกิดมาควรพิจารณา “ความพลัดพราก”
ไว้อยู่เนืองๆ หากเราจำต้องพลัดพรากจากสิ่งใดก็ตามที่เรารัก ให้มองเป็นการเปลี่ยนแปลงธรรมดาของโลก
อย่าให้ชีวิตเป็นทุกข์เพราะ การรักษาสิ่งนั้น หรืออย่าให้ชีวิตเป็นทุกข์เพราะพลัดพรากสิ่งนั้น เพราะไม่มีสิ่งใดยั่งยืน
ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์
เราครอบครองสิ่งใดก็เท่ากับเราเป็นทาสของสิ่งนั้น
ทุกสิ่งที่เราครอบครองล้วนแต่เป็นสิ่งที่ครอบครองเรา
แต่ในที่สุดแล้ว>>>>
ทั้งสิ่งที่เราครอบครอง และ สิ่งที่ครอบครองเรา
ก็ต้องพลัดพรากจากไป >>>>
ไม่มีใครครอบครองใครไปนิรันดร์
ว.วชิรเมธี
ที่มา : สบตากับความตาย
ภาพประกอบ :
ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐาน ขออุทิศบุญกุศลจากการทำ Blog “กำลังใจ” ให้แก่คุณบิดามารดา เจ้ากรรมนายเวร เจ้าเกณฑ์ชะตา ขอให้ท่านได้รับผลบุญนี้ แล้วโปรดอโหสิกรรม และอนุโมทนาบุญนี้แก่ข้าพเจ้า ท่านใดมีทุกข์ ขอให้พ้นทุกข์ ท่านใดที่มีความสุข ขอให้สุขยิ่งยิ่งขึ้นไป
หากท่านข้ามพ้นอุปสรรค ด้วยกำลังใจและข้อคิดดีดีของ ฺBlog กำลังใจ โปรดเผยแพร่ Blog กำลังใจ ไปยังผู้ที่ต้องการกำลังใจต่อๆไป เพราะการให้ธรรมมะเป็นทานเป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่
0 comments:
แสดงความคิดเห็น