สุขแบบไม่ยึดติด

สุขแบบไม่ยึดติด
สิ่งเดียวที่กูกลัวก็คือตัวของกูเอง
สิ่งเดียวที่กูเกรงตัวกูเองมิใช่ใคร
วันไหนที่กูรู้ว่าตัวกูอยู่ที่ใด
กูจะหนีเสียโดยไวไปให้ไกลจากตัวกู
                 (พุทธทาส ภิกขุ)

ในหลักของพุทธศาสนา เน้นเหลือเกินให้ปล่อยวาง กับการยึดถือว่าเป็นตัวเป็นตน เพราะตราบใดที่มนุษย์ยังหมกมุ่นอยู่ กับความเป็นตัวตน มนุษย์คนนั้นจะไม่มีความสุขเลย เพราะเมื่อยึดในสิ่งที่ผิด ชีวิตก็จะยึดติดเห็นอะไรก็จะติดอกติดใจ เห็นแล้วอยากเห็นอีก ได้แล้วอยากได้อีก ชีวิตจึงเต็มไปด้วยวามทุกข์ เมื่อสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น ต้องจากไป ลองคิดดูกันง่ายๆก็ได้ว่า บุคคลอันเป้นที่รักได้ตายลงไป ก็เกิดอาการเสียอกเสียใจ ร้องห่มร้องไห้ คิดถึงรำพึงหา  เหตุที่ร้องไห้ก็เพราะไปยึดติดว่าเป็นญาติ แต่ถ้าบุคคลที่ตายไปนั้นไม่ใช่ญาติ อาการที่ร้องไห้นั้นก็จะไม่เกิดขึ้นเลย การรู้จักการปล่อยวางว่าเป็นกูของกู ย่อมทำให้จิตสงบ ไม่กังวลไม่เร่าร้อน เพราะไม่มีเครื่องผูกมัดทางจิตนั้นเอง ควรที่จะหันมาดูตัวเราเอง และยอมรับความจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ที่กำลังเกิดขึ้น และที่จะเกิดในวันข้างหน้า ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
ถ้ารู้จักการปล่อยวางชีวิตจะมีความสุข คนเราโดยมาก มักยึดติดในของสวยงามทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตก็ตาม ถ้าเรามาลองคิดดูให้ดีดีแล้ว สิ่งที่เราบอกว่าสวยนั้นแท้จริงแล้ว เป็นความสวยงามที่สะท้อนออกมาจากใจของเราเอง ถ้าใจดีแล้วจะมองอะไรก็ดีไปหมด แต่ถ้าใจเสียแล้วจะมองอะไรก็มีแต่ความรันทด สิ่งที่จะต้องดูแลและตามรักษาเก็บปัดกวาด อยู่เสมอนั้นมิใช่วัตถุและอารมณ์ที่มากระทบ แต่ให้รักษาใจตัวเองต่างหากละ

ที่มา อิ่มบุญ สุทุธิปภาโส
ภาพPhoto credit: Giovanni 'jjjohn' Orlando via Foter.com / CC BY-NC-ND

dazy

Author & Editor

ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐาน ขออุทิศบุญกุศลจากการทำ Blog “กำลังใจ” ให้แก่คุณบิดามารดา เจ้ากรรมนายเวร เจ้าเกณฑ์ชะตา ขอให้ท่านได้รับผลบุญนี้ แล้วโปรดอโหสิกรรม และอนุโมทนาบุญนี้แก่ข้าพเจ้า ท่านใดมีทุกข์ ขอให้พ้นทุกข์ ท่านใดที่มีความสุข ขอให้สุขยิ่งยิ่งขึ้นไป

หากท่านข้ามพ้นอุปสรรค ด้วยกำลังใจและข้อคิดดีดีของ ฺBlog กำลังใจ โปรดเผยแพร่ Blog กำลังใจ ไปยังผู้ที่ต้องการกำลังใจต่อๆไป เพราะการให้ธรรมมะเป็นทานเป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่