ชายตาบอดในเขาวงกต

ชายตาบอดในเขาวงกต

      กาลครั้งหนึ่งนั้น มีชายตาบอด นอกจากเขามองไม่เห็นแล้วยังหัวล้าน เนื่องจากเขาทำความผิด พระราชาจึงจับชายตาบอดผู้น่าสงสารขังไว้ในคุกที่สร้างเป็นพิเศษ ออกแบบเหมือนเขาวงกต

       คุกแห่งนี้มีประตูทางออกหลายแห่งและมีประตูทางออกที่แท้จิงเพียงประตูเดียว มีพระราชโองการว่าหากนักโทษคนใดพบประตูทางออกที่แท้จริงก็สามารถเดินผ่านประตูนั้นออกไปสู่โลกภายนอกและได้รับอิสระทันที

        เป็นเวลาช้านานที่ชายตาบอดค่อยคลำกำแพงคุหาทางไปสู่ประตูทางออก แต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็คือ ทุกครั้งที่เข้าใกล้ประตูบานนั้น เขาจะถูกรบกวนสมาธิด้วยอาการคันหัวล้าน ทำให้เขาต้องยกมือขึ้นเกาหัว ทุกครั้งที่เขาใกล้จะแตะประตูทางออกไปสู่อิสรภาพ ทำให้เขาพลาดประตูนั้นหลายครั้งหลายครา

           เราก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกับชายตาบอด เมื่อในที่สุดแล้วเราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เรากลับใช้ชีวิตสิ้นเปลืองโดยการกระทำตามกิเสส ดังนั้นเราจึงไม่เคยหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด เนื่องจากเราถูกรบกวนด้วยจิตและความรู้สึก เราจึงพลาดประตูสู่การหลุดพ้นอยู่ร่ำไป

คนอื่นสร้างความขมขื่นให้ฉันนั้นน้อยนัก

ฉันทุกข์ ฉันโศก ฉันอ้างว้าง

ฉันสิ้นหวัง

เพราะฉันวางแผนทั้งผอง

ถ้ามีการจองจำวิญญาณฉัน

ตัวฉันเอง สร้างสรรค์เรือนจำ

ที่มา : อุโมงค์แห่งชีวิต

ภาพประกอบ :

Photo credit: hom26 / Foter / CC BY-NC-ND

dazy

Author & Editor

ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐาน ขออุทิศบุญกุศลจากการทำ Blog “กำลังใจ” ให้แก่คุณบิดามารดา เจ้ากรรมนายเวร เจ้าเกณฑ์ชะตา ขอให้ท่านได้รับผลบุญนี้ แล้วโปรดอโหสิกรรม และอนุโมทนาบุญนี้แก่ข้าพเจ้า ท่านใดมีทุกข์ ขอให้พ้นทุกข์ ท่านใดที่มีความสุข ขอให้สุขยิ่งยิ่งขึ้นไป

หากท่านข้ามพ้นอุปสรรค ด้วยกำลังใจและข้อคิดดีดีของ ฺBlog กำลังใจ โปรดเผยแพร่ Blog กำลังใจ ไปยังผู้ที่ต้องการกำลังใจต่อๆไป เพราะการให้ธรรมมะเป็นทานเป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่